ZROBIŁABYM WSZYSTKO, BY CHRONIĆ SWOJE DZIECI. TO MOJA WINA, ŻE SĄ W NIEBEZPIECZEŁSTWIE. Nasz dom wakacyjny jest piękny. Z pastelowoniebieskimi ścianami, basenem na zewnątrz i promenadą ciągnącą się aż do brzegu. Moje dzieci bawią się w falach, a mój mąż grilluje hamburgery na pokładzie. Jest tak spokojnie. Ale nie mogę się zrelaksować. Kiedy jadę do sklepu lub spaceruję po plaży, zawsze oglądam się przez ramię, a serce mi wali. Szukam go. Człowieka, który rok temu prawie wszystko zniszczył z powodu sekretów, które skrywałam. Przysięgam, że nie zrobiłam nic złego. Ale bez względu na to, jak bardzo mój mąż próbuje udawać, oboje wiemy, że to nie koniec. Te wakacje miały być szansą na uzdrowienie. Zamiast tego myślę, że to może nas złamać. Ponieważ mój mąż nadal mi nie ufa. a ja nie jestem pewna, czy mogę ufać sobie. A kiedy budzę się pewnej nocy i stwierdzam, że moja córka zaginęła, wiem, że moje najgorsze obawy się spełniły.

Maja niewłaściwą osobę. Popełnili bład. Policja bez przerwy myli tropy, prawda? Mówią o tym w każdym filmie dokumentalnym. Nie ma mowy, żeby moja matka, jedyny rodzic, jakiego kiedykolwiek miałam, mogła zrobić coś tak potwornego. Moja matka jest troskliwa. Myśli o innych. Wszystkich stawia przed sobą, a mnie przede wszystkim. Nie jest typem osoby, która mogłaby zrobić coś takiego. Czy całe moje życie jest kłamstwem? Muszę poznać prawdę. Ale im wiecej wiem, tym bardziej jestem przerażona. Zaczynam sie zastanawiać, czy tracę kontakt z rzeczywistością, czy może moja własna córka jest w niebezpieczeństwie? Na pewno jednak coś tu sie nie zgadza.